Rozdział V.

Ok, ludzie. Wiem, mogłam Was trochę nastraszyć przy naszym ostatnim spotkaniu. No ale ja już tak po prostu mam. Może i lubię wszystkie sporty, motory i nie jestem taka delikatna, ale nie jestem maszyną bez uczuć!! O niee... Dobra, to co my robiliśmy, zanim urwałam?? A tak, wychodziłam z domu. Hah, jakim ja jestem nieogarem :D. Ale nie będę już Was zarażać moją wrzecobecną głupotą :P.
Tak więc wyszłam z domu i postanowiłam udać się do tego parku. No i znowu słuchałam muzyki. Zbyt ją kooffam :D. A teraz uwaga, uwaga. Oto leci "Holidays"!!!! Taa, wiem. Modne zeszłego lata, ale mi i tak się podoba. Słucham tego nawet w zimie ;). I nikt mnie od tego nie może powstrzymać, hah ;D. Ej, chwilunia. Ja się nawet z miejsca nie ruszyłam!! Szooook!! No, ale przynajmniej nie muszę dużo łazić po moją deskorolkę. Pierwszy raz w tym mieście się nią przejadę!! Mamy święto narodowe!!!! Dobra, żartuję. Wzięłam szybko deskę i pojechałam. Ale niestety, długo to nie trwało. A dlaczego?? Po prostu dotarłam już na miejsce. Zdziwieni?? Pewnie myśleliście, że się z kimś zderzyłam. Ale taką niezdarą jeszcze nie jestem. Przynajmniej mnie o tym jeszcze nie poinformowano :). Doobra, ja tu ględzę, a zaszłam w moje ukochane miejsce (patrz rozdział 3 - od aut.). Dobra, może byłam tu raz w życiu, ale to już jest moje ukochane miejsce :3. Chwileczkę!!!! Ja doobrzee słyszę?? Leci "Moves Like Jagger"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Geez, ja już wariuję!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Dobra, skończyłam. Wiem co sobie myślicie. Że jestem już do reszty trzepnięta :D. No to po części prawda. A kto chciałby się zadawać z wariatką?? Ja muszę, bo nią jestem!! Nie wiem, jak wy ze mną jeszcze wytrzymujecie -_-. Jestę "urodzona z powaleniem umysłowym", jak mówi Van. A ona nie lepsza!! W dodatku ta dziewczyna jest moim osobistym "słoniem". Waży chyba 2 razy więcej ode mnie. Ale to nie dlatego, że ostatnio nic prawie nie jadłam i schudłam 20 kilo, prawda?? No i się wydało. Jestem po prostu genialna. Nie ma chyba większego geniusza ode mnie, wielkiej Laury Marie Marano!! Dobra, schudłam, ale w końcu trzeba było. Ok, jestem spokojna. Jestem spokojna. Ale boję się, że zrobię krzywdę jakiemuś przechodniu. Co jak co, ale na karate parę lat się chodziło. I mogę powiedzieć, że z dumą dzierżę czarny pas. Ok, chwalić się już nie będę. Nawet nie zauważyłam, gdy ktoś się do mnie dosiadł. Ocknęłam się dopiero, gdy ktoś dotknął mojego ramienia. Odwróciłam się w stronę tego "ktosia" i zobaczyłam blondyna o czekoladowych oczach. Kojarzę Go skądś. Chwila, chwila. Czy to jest Ross Lynch??!! Vanessa mnie zabije, jak się dowie, kogo dzisiaj spotkałam Wyjęłam słuchawki z uszu i powiedziałam trochę nieśmiało:
- Heej.
- Cześć. Wiem, że nie powinienem o to pytać, ale czemu siedzisz tu sama?? A tak ogólnie, to jestem Ross Lynch. Ale chyba o tym wiesz. - odparł chłopak.
- Cóż... Jestem tu nowa. Kilka dni temu przeprowadziłam się tutaj z Nowego Yorku. No i jeszcze nikogo nie poznałam. A tu przychodzę, jak chcę pomyśleć. - i tu przerwałam na moment. Po prostu mnie olśniło! Ja się jeszcze nie przedstawiłam!!! - Cóż, teraz moja kolej, by się przedstawić. Mam na imię Laura. Laura Marano. - rzekłam w miarę normalnie, po czym dodałam: - Wiem, kim jesteś, ale spoko. Nie zamierzam krzyczeć, czy tam na Ciebie napadać.
Po mojej wypowiedzi chłopak wyraźnie odetchnął z ulgą. Nie na długo. Buhahahahahaha!!!! No wiem, powinni mnie zamknąć w psychiatryku :D.
- Ale radziłabym Ci uważać na moją siostrę. Ma fioła na Waszym punkcie. Jak Cię zobaczy, zacznie wrzeszczeć i pytać, gdzie jest Jej mąż. - przy tych ostatnich słowach wybuchłam śmiechem. Ross od razu się do mnie przyłączył.
- Niech zgadnę. Riker ma teraz żonę?? - wydusił Lynch pomiędzy chichraniem się.
- Taak. - ledwo panowałam nad sobą. Ale szybko się uspokoiłam. Tak samo jak brązowooki. Spojrzałam na zegarek w telefonie i zobaczyłam, że jest 18:05. Ness znowu będzie mnie tłuc. Ona wręcz nienawidzi, jak znikam na tak długo. - Sorry, ale muszę już iść. Inaczej moja siostra-wariatka mnie zabije. - powiedziałam z uśmiechem.
- Szkoda. Ale może wymienimy się numerami i zdzwonimy za jakiś czas?? - spytał.
- Jasne. - wymieniliśmy się numerami i każdy postanowił iść do domu. No i jakie było nasze zdziwienie, jak okazało się, że mieszkamy na przeciwko. Ja kolejny raz tego dnia buchnęłam głośnym chichotem. I znowu przyłączył się do mnie blondi. Chyba Go będę tak nazywać ;). I do czego to doprowadziło?? Z obydwu domów wyszli ludzie. Z jednego Nessa, z drugiego - rodzeństwo Lynch i Ratliff. I domyślcie się, co było dalej, bo mi się dalej opowiadać nie chce.
^^^
No to jestem!! Zawiedliście mnie!! Ja tu się namęczyłam z jednorazówką, a Wy co??!! W dupie mnie macie. Foch Forever na cały dzionek!!!! Plus jutro, bo teraz jest gdzieś 22 z tego co kojarzę. Ale tera macie szansę się poprawić. Okajta, ja się zbierajta :D. Jak ja koffam to gadać ;P

Pozdro!
~ Halley S.